Een boek maken met ruim vijftig co-auteurs moet je je eigenlijk wel als facilitator opstellen. De belangrijkste ingrediënten die me goed van pas kwamen in dit project:
Een doel dat iedereen wil helpen bereiken.
Een superhelder proces en rollen
Mensen de ruimte geven, veel vertrouwen en bakken vol met empathie
Zo maakten we het onhaalbare haalbaar. Hoe dat gelukt is? Dat lees en zie je hieronder.
Na twee jaar met ruim vijftig professionals uit tien landen wereldwijd is hij er eindelijk: ons nieuwe boek The World of Visual Facilitation, 685 pagina's schoon aan de haak. Namens de mede-redacteuren, co-auteurs en designers had ik de eer om het boek deze zomer in New Jersey te lanceren.
De book launch. Foto Steve Weinstock.
Het was op het jaarcongres van de International Forum for Visual Practitioners dat werd gehouden in New Jersey, een uurtje met de bus vanaf Manhattan. Ik was samen met collega Hubèrt de Groot naar de VS gereisd.
Maar er ging nogal wat aan vooraf
Sinds 2017 hebben we hard gewerkt aan het boek: het begon met de wereldwijde book sprint (in een kleine week hebben we het boek in concept geschreven). Daarna een week met mede-redacteuren Rachel Smith en Tim Hamons in San Francisco om het project verder in de steigers te zetten: wel gooiden de inhoudsopgave volledig om, we regelden het ontwerp, eindredactie en financiering. Dat laatste was nodig omdat ik besloot het boek zelf uit te geven onder de naam The Visual Connection Publishers. Nou, dat heb ik geweten! Respect voor alle uitgevers die succesvol een boek op de markt brengen.
Voor de financiering organiseerden we vorig jaar mei een crowdfundingcampagne op Kickstarter.com. Met de zesentwintigduizend euro die we ophaalden door ruim zeshonderd pre-orders in één maand konden we de eerste kosten betalen. Die campagne was ongelofelijk intensief om voor te bereiden en te draaien, maar het lukte. We konden verder.
Wie denkt dat we toen klaar waren, heeft het mis.
Want toen begon het monnikenwerk om alle concepthoofdstukken om te zetten in een coherent boek dat helemaal klopt. Het allermoeilijkst vond ik het grote geduld en de eindeloze empathie die nodig was in het contact met de co-auteurs, die wereldwijd allemaal hun ding aan het doen waren. Want stel je voor: je woont ergens in Azië en levert een hoofdstuk aan een boek dat in dat verre Nederland wordt uitgegeven. Dat is dan niet je allerhoogste prioriteit.
Maar er was ook noodgedwongen pauze.
Na een halfjaar focus op dit project was ik er in juni vorig jaar even helemaal klaar mee. Gewoon te moe om door te gaan. Want alle sociale dingen en mijn vers ontdekte sport golf waren ook gewoon doorgegaan. Dus ik stopte er voorlopig even mee. Vervolgens belandde mijn vader voor een hartoperatie in het ziekenhuis, want al mijn aandacht vroeg. Als hij dan toch moest, dan maar nu. Uitstekende timing van pa. Na drie bypasses gaat het gelukkig weer beter met hem.
Maar ja, honderden mensen van België tot Japan, van Nieuw Zeeland tot de VS en Brazilië zaten te wachten tot het boek eindelijk thuis zou worden bezorgd. En in de zomer van 2019 was het jaarcongres van de IFVP. Dus het begon weer te kriebelen, de energie was terug en rond de kerst van 2018 pakte ik de draad weer op. Met de mede-redacteuren maakten we een plan om de congresdatum van 31 juli te halen.
Dit werd geen eindsprint, maar een eindmarathon.
Ik verstopte me op zolder bij mijn ouders en nam weer contact op met de co-auteurs. We gingen nu doorknallen van januari tot en met juli. De conceptteksten en designs van hoofdstukken vlogen weer over het internet met behulp van Google Drive en Trello. Het was één groot 'pingpongspel' tussen redacteuren, co-auteurs, designers en de eindredacteur. Die laatste was Sonja Stone uit Phoenix, Verenigde Staten. Wat een heldin. Ik heb hier ervaren hoe belangrijk het is om mensen aan boord te hebben die in staat zijn om het echt samen met jou af te maken. Met dag- en nachtwerk, oog voor detail en niet opgeven tot het honderd procent goed is.
Hetzelfde respect heb ik gekregen voor onze hoofdontwerper Norma Nardi die werkt voor Visuality in Brussel. Samen met drie andere designers nam ze de verantwoordelijkheid voor het ontwerp van zowel de hoofdstukken als ook de cover van het boek. Doorgaan tot het gaatje. Zelfs toen we de eerste driehonderd exemplaren in New Jersey hadden liggen pakte ze er een exemplaar bij en zonderde zich af om nog met de stofkam door alle pagina's te werken. Daar kwamen nog wat correcties uit en konden we de drukker de opdracht geven voor de druk van drieduizend exemplaren.
We waren dus inmiddels in de VS voor de book launch
De memorial van John Lennon in Central Park.
Na wat ontspanning in New York namen we de bus naar Montclair State University, waar het congres zou plaatsvinden. Inmiddels had ik de vers gedrukte driehonderd exemplaren naar die plek laten vliegen. Voor het geval de boel bij de douane zou blijven steken, had ik een doos met zes boeken in mijn bagage meegenomen. Je had me moeten zien sjouwen over Times Square met een doos van vijftien kilo boeken bovenop mijn koffer! Toen we op de congreslocatie aankwamen, stonden ze er gelukkig: vijftig dozen met boeken. Net op tijd! Het feest kon beginnen.
Woensdagochtend 31 juli was het zover: de book launch
Om zeven uur roffelde Hubèrt op mijn hotelkamerdeur en zei: ben je er klaar voor? Had ie van de teamleden van The Visual Connection, familie en mijn lief Gunilla korte video's verzameld om me succes te wensen! Zó lief van iedereen. De dag kon al niet meer stuk.
Tijdens de congresopening 's morgens om kwart voor negen ging het gebeuren. We zouden vijf minuten krijgen, die uiteindelijk ruim tien minuten puur adrenaline werden. Ik werd het podium op geroepen door onze Zuid-Amerikaanse speaker José Luis Anzizar. Hij had goed geoefend op de uitspraak van mijn naam! Ik riep direct alle twintig aanwezige co-auteurs bij me op het podium. Samen maakten we een grote stapel boeken, legden een wit laken erover en de book launch kon beginnen. Na de daverende countdown door alle tweehonderd congresgangers reikte ik het eerste exemplaar uit aan mijn grote voorbeeld en auteur van het voorwoord David Sibbet. 'It's in full color!' was zijn eerste reactie. 'How can you make a book on visual facilitation in black and white?' flapte ik eruit. De microfoon ging vervolgens snel langs de op het podium staande auteurs, zodat ze kort konden zeggen waar hun hoofdstuk over ging. De teerling was geworpen.
Co-auteurs Malgosia Kostecka en Jil Greenbaum onthullen het boek. Foto Hubért de Groot.
Tijdens dit driedaagse congres kregen we ongelofelijk mooie reacties over het boek. Mensen zijn onder de indruk van zowel de inhoud, de vormgeving als ook het gewicht. Het was de best seller in de congresboekwinkel. Ook leuk: samen met Australische co-auteur Matt Magain bracht ik veertig exemplaren naar US Postal Services voor zijn eigen klanten.
Co-auteur Brandy Agerbeck signeert haar hoofdstuk.
Verkrijgbaarheid
Het boek kan je bestellen in onze shop.
En hier nog wat relevante links:
